Ik kom uit een gezin waar bloedend machtsmisbruik heel normaal was. Als 10 jarig jongetje was ik door mijn ouders opgevoed met een agressieve vader en een moeder die na de scheiding met vijf kinderen zakelijk verder moest. Een van mijn broers werd mijn “ vader” , mijn held, zoals ik op zijn begrafenis zei.
Ik was negen jaar toen ik naar het internaat St. Maria ter Engelen in Bleijerheide moest. Ik ben daar zeven jaren gebleven en maakte weer slaand, psychisch en seksueel machtsmisbruik mee. Dat betekende dat ik nieuwe overlevingstactieken moest leren, wat na een paar maanden resulteerde dat ik met mijn overlevingspatronen ook op kostschool een voorbeeldig aangepast jongetje was geworden. Eigenlijk een wederom aangepaste voortzetting van thuis. Ik “verdween” in het dagelijkse leven met sport, veel sport en veel studeren als resultaat. Regelmatig de beste van de klas of doubleren als ik geen zin had en als een betonblok met voetballen, maar van binnen doodsbang en altijd op mijn hoede. Voordeel was wel dat ik regelmatig “uit mijn lichaam” ging, zoals ik thuis geleerd had, wat mij later veel voordelen opleverde. Het zesde, zevende? zintuig werd verder ontwikkeld, waardoor je a.h.w. “om de hoek kunt kijken”. Heel herkenbaar bij alle vormen van een trauma. Even wennen maar dan heb je ook wat, om te vluchten.
Kostschooltijd
Na mijn kostschooltijd wilde ik advocaat worden , maar werd in de zaak van mijn moeder binnengehaald. Ik heb daarna een grotere zaak in de textiel gehad, waarbij ik de naam kreeg “dat ik nooit werkte.” Ik had dan ook geen eigen bureau met een berg papieren want ik leerde al heel snel dat je niet alles zelf kunt en moet doen, niet zelf de balletjes hooghouden, maar de balletjes verdelen. Ook in mijn zakelijk leven kwam ik machtsmisbruik tegen. Mijn oplossing was de goedkoopste zijn, waardoor ik dat spel niet mee hoefde te spelen. Ik heb van mijn klanten, grote bedrijven in Ned. D. B. Fr en O., er twee gehad waarvan ik een jaar tevoren zei, en ook schriftelijk bevestigde, dat ik het volgende jaar, op 1 april, niet meer voor hun wilde werken. Het werd natuurlijk weggelachen, ze geloofden mij niet, maar een jaar later nam ik een lekkere vlaai mee, en zei adieu. Dit is een van de beste dingen die ik in mijn zakelijk leven gedaan heb. Kost wat, maar dan heb je ook wat.
Vastgelopen
Toen ik was vastgelopen in mijn leven ben ik veel innerlijke gevoels- esoterische cursussen gaan volgen, zoals ook de hardere Bio-energetica, noem het op of ik heb het wel gedaan. Resultaat was dat ik mij steeds beter ging voelen en dat resulteerde in een “praktijk” waar ik mensen ontving die “het niet zagen zitten”, bij mij als ervaringsdeskundige die inmiddels kon blijven zitten, welkom geheten.. Altijd ging het over de eigen beleving van de “sexualiteit “ alleen zijn zonder verbindingen, zowel uiterlijk als ook de esoterische binnenkant, men snapt mij niet etc. De meest fantastische mensen heb ik zo ontmoet, die eigenlijk altijd, altijd iets òòk over mìj zeiden. Ik kon het eindelijk goed plaatsen. Mijn jongste ontmoeting was een babytje in de moederbuik die geen ruimte had en mijn oudste een non van 99 jaar, die haar kamer vol had staan met roomsch katholieke mannen beelden en nota bene boven een Maria kapel woonde, waar zij nog nooit was geweest. Over androgynie gesproken!, de esoterische beleving van het vrouw-man zijn.
Woongroep
Daarna verhuisd en een boerderij verbouwd, met in den beginne een woongroep en naderhand een groepsaccommodatie. Mijn vrouw was inmiddels fytotherapeute, plantengeneeskundige en na haar overlijden, is met onze twee kinderen alles aan goederen verdeeld. Afgeven, opruimen, consuminderen, minder, is ook oefenen in sterven is mijn ervaring. Het hoofd wordt leeg, zoals ooit als baby begonnen. Terug naar af als levensspel.
In 2010 op t.v., radio, krant gekomen met het seksueel misbruik in de Rooms Katholieke Kerk in Nederland. Maar ik ben niet zo’n barrikade figuur, zoals Marianne in Frankrijk mèt Mithras muts, is. Ik werk liever in structuren, zoals ik ook mensen met vragen, structureel kon helpen, zoals zij zeiden. Ik heb daar een zeven stappenplan voor. Heel eenvoudig uitziend maar moeizaam om te gaan.
Esoterische gevoelens
Op een gegeven moment, maar ook daarvoor al, was ik met Mithras bezig. Ben veel gaan lezen en ik herkende veel esoterische gevoelens die ik ook bij Jesus, de esoterische Jesus, anders dan in het Vaticaan, tijdens mijn kostschool tijd tegen was gekomen. Hier klopte iets niet, dacht ik als tienjarig jongetje en vroeg dan ook waar de moeder en de dochter gebleven waren, wanneer ik : In de naam van de vader en de zoon, moest opdreunen. Natuurlijk een pak slaag gekregen, maar wat binnen in zit, kunnen ze niet raken wanneer je nòg verder wegkruipt of “verdwijnt”.
Samenvattend: toen ik de afbeeldingen van de zeven initiaties van Mithras zag, kreeg ik een aha- moment en in een flits “wist ik het”. Dit omdat ik veel eso/exoterisch beleefd heb wat daar afgebeeld is. Let wel, alleen voor mijzelf en dus niet voor anderen.
Persoonlijke Body-Mind
Want ik had ook, bleek later pas, de Maieutiek van Socrates toegepast, althans een persoonlijke variant daarop, waarbij ik de zg. “exoterische goddelijke inspiratie” natuurlijk weggelaten had en het gewoon getrainde intuitie kan noemen. Ik werk met een persoonlijke Body-Mind methode, zoals ook met een systeem om met de zeven chakra’s, zeven etages van een flatgebouw, om te gaan. In het huis van mijn vader zijn vele woningen. In deze vorm is het voor mij altijd belangrijk dat de persoon zegt: dat kan toch niet, ik begrijp je niet, je bent gek en tenslotte ontzettend boos wordt op mij. Natuurlijk omdat zij hun “persona’s “ verliezen. En ja, er blijft weinig van hun verleden over, maar de kern…de esoterische kern zònder de aanpassingen…..verdwijnt nooit, waarna er weer gebouwd kan worden, maar nu hoe de persoon het zelf wilt. Eerst sterven en dan een wedergeboorte. Hoe mooi om dat te zien.
En het is dìt, dat ik bij Mithras herken. Vandaar dit boek met “autobiografische” elementen.
Of zoals ik het graag zeg; alleen een kinderlijke gek kan een kinderlijke gek helpen om samen de last van herkenning te transformeren. Waarbij er dus geen machtsmisbruik is.
En zo ben ik toch nog advocaat geworden, okee ….advocaat van de duivel.